حرمت عرش معلی‌ست اباعبدالله
قــــــــدر نام تــــــــو زیبـــــــاست اباعبدالله
چشـــم تـــو خالق دنیاست اباعبدالله
زائـــــر کرببــــــلا حـــق شـــــفاعــــت دارد
قطــــره در کوی تو دریاست اباعبدالله
دستگیری ز گـــــدا، گــــردن هر ارباب است
کار ما دســـت تــــو آقاست اباعبدالله
مستجاب اســت دعا گوشــه شش‌گوشه تو
حرمت عــــرش معلی‌ست اباعبدالله
هر کسی داد سلامی به تو و اشکش ریخت
او نظـــــر کرده‌ی زهراست اباعبدالله
بارها گفت اگـــــر من ز حســــــینم، دیـــدم
جلوه‌اش اکبــــر لیــــلاست اباعبدالله
چشــــم ما روز قیامـــت به پـــر قنداقه‌ست
پســـرت مالک فـــــرداست اباعبدالله
روزی گــــریه‌ی ما دســـــت رباب افتـــــــاده
روضه‌خوان در دل صحراست اباعبدالله
باب بیــن‌الحرمیــــن از حــــــرم عباس است
همه جا سفره‌ی سقاست اباعبدالله
هـــــر که باشیم که سنگ تو به سینه بزنیم
ســینه‌زن زینــــب‌کبری‌ست اباعبدالله
مادرت گفـــت "بنیَّ" دل ما ریخـــت به هـــم
بردن نام تـــــو غــــوغـاست اباعبدالله
مادرت گوشــــه‌ی گودال تماشــــا می‌کـــرد
بر ســـر نعش تــو دعواست اباعبدالله
