باز هم پایکوبی در خیابان ها

در هر جامعه ای بحث شادی یکی از مولفه های سنجش سلامت روانی آن اجتماع محسوب می شود. اما باید توجه داشت که تنها شادی مهم نیست و آنچه که حائز اهمیت می باشد نحوه بروز شادی و همچنین تخلیه انرژی حاصل از شادی است. در واقع دو نکته در مورد شادی اجتماعی قابل تامل می باشد، اول علت بروز شادی و دوم چگونگی ابراز شادی. از این رو، شادی هایی که مربوط به اکثریت جامعه می شود از بهترین انواع شادی محسوب می شود مانند پیروزی تیم ملی ورزشی، اعلام نتایج انتخابات و ... ، زیرا این قبیل شادی ها هم دلیل خوشایند و بی خطری دارند و هم اینکه شادی حاصله به دنبال کسب خواسته ای اجتماعی و نیل به آنچه افراد خواهان آن هستند،می باشد.

این قبیل شادی ها (شادی های جمعی و خیابانی) به قدری بر سلامت روانی افراد جامعه تاثیر مثبت می گذارد که برخی کشورها به مناسبت های مختلف کارناوال، فستیوال و برنامه های خیابانی برگزار می کنند تا مردم جامعه را با این روش شاد نمایند. در چنین روش هایی خیابان ها مسدود می شود، عبور و مرور وسایل نقلیه متوقف می شود و مردم به راحتی در خیابان ها گرد هم جمع شده و به شادی می پردازند و همین آزادی خاص در راستای ابراز شادی، خود نشاط آور است.
در راستای آنچه گفته شد، پیروزی تیم ملی والیبال کشورمان در دو هفته اخیر زمینه ساز شادی وافر جامعه ایرانی گشته است. در واقع با پیروزی تیم ملی والیبال ایران، مقابل تیم ملی والیبال آمریکا در هفته ششم لیگ جهانی که یکشنبه هفته گذشته رقم خورد، مردم به شادی و پایکوبی در خیابان‌ها پرداختند. بسیاری از مردم که برای تماشای دومین دیدار والیبال بین تیم‌ های ایران و آمریکا به سالن ورزشگاه آزادی رفته بودند، با در دست داشتن پرچم ایران در خیابان ‌های تهران به شادی پرداختند و از پیروزی مقابل مدافع عنوان قهرمانی مفتخر بودند. برخی از تماشاگران ماسک‌های صورت بازیکنان تیم ملی والیبال را به چهره زده بودند تا قدردانی خود را از بازیکنان والیبال نشان دهند.
همچنین پیروزی تیم ملی کشورمان در برابر تیم ملی والیبال کشور لهستان، بار دیگر شادی‌بخش فضای جامعه گردید و موج شادی مردم طنین انداز شهر گشت. در واقع با پیروزی 3 بر 2 تیم ملی والیبال کشورمان بر تیم والیبال لهستان بار دیگر شادی های خیابانی رونق گرفت و مردم به شادی و پایکوبی در خیابان ها پرداختند.

البته در این میان باید توجه داشت که تنها این قبیل شادی ها، نشانه سلامت روانی جامعه نمی باشند. این مسئله ابعاد دیگری نیز دارد مانند اینکه سطح شادی در جامعه رو به کاهش گذاشته و اقشار مختلف بالاخص قشر جوان، جویای کوچکترین موضوعی جهت ابراز شادی می باشند. شادی و شادمانی بُعد هیجان و عاطفی سلامت روانی می باشد. به عبارت دیگر سلامت روان بدون شادی میسر نخواهد بود. به یقین در فرهنگ هر جامعه ای جایگاهی برای شادی افراد با توجه به فرهنگ آن جامعه وجود دارد. بنابراین شادمانی های خیابانی شکلی از شادی به صورت دسته جمعی می باشد که به حالت خود انگیخته و یا برنامه ریزی صورت می گیرد. از این رو، بر مسئولین است تا بیش از پیش به بررسی ابعاد مختلف زندگی جوانان پرداخته و با برنامه ای هدفمند و علمی، زمینه های شادی و نشاط جوانان را ایجاد نمایند تا در زمان های مشخص به تخلیه انرژی بپردازند تا از لحاظ روحی دچار مشکل نشوند. در این میان باید سوال شود که آیا جامعه ما از سلامت روانی برخوردار است؟ و آیا زمینه شادی و نشاط اقشار مختلف جامعه مهیا می باشد؟