1. «اي بندگان خدا! شما همانند بيماران هستيد ، و پروردگار جهانيان مانند طبيب (پزشك) است ، پس صلاح و سامان يافتن بيماري بيماران در آن دستوري است كه طبيب آن را مي داند و با آن دستور ، تدبير ميكند ، نه در آن است كه بيمار به آن ميل دارد و خود درآورده آن را براي خود تجويز مي نمايد ، بنابراين از فرمان خدا ، فرمانبرداري كنيد تا از رستگاران گرديد .»
قال رسول الله (ص) يا عِبادَ اللهِ اَنْتُمْ كالْمَرْضَي وَ رَبُّ الْعالَمِينَ كالطَّبيبِ ، فَصَلاحُ الْمَرْضي فيما يعْلَمُهُ الطَّبيبُ وَ تَدْبِيرُُهُ بِهِ ، لافيما يشْتَهِيهِ الْمَريضُ وَ يقْتَرِحُهُ ألا فَسَلِّمُوا لِلّهِ أمْرَةُ تَكونُوا مِنَ الفائِزِين . (مجموعة ورّام ج 2 ص 117 )
2. « كسي كه صبح كند در حاليكه به (سامان يافتن ) امور مسلمانان ، اهتمام و كوشش نكند ، از مسلمانان نيست ، و كسي كه فرياد (دادخواهي ) شخصي را بشنود كه مسلمان را به ياري مي طلبد ، ولي به او جواب (مثبت) ندهد ، مسلمان نيست » .
قال رسول الله (ص) مَنْ اَصْبَحَ لا يهْتَمُّ بِاُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيسَ مِنْهُمْ وَمَن يسْمَعْ رَجُلاً ينادِي يا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يجِبْهُ فَلَيسَ بِمُسْلِمٍ (بحار الانوار ج74 ص339 )
3. پيامبر اسلام (ص) جمعي از مسلمانان را به جبهه جنگ با دشمنان اعزام نمودند ، هنگامي كه آنها از جبهه به محضر رسول خدا (ص) بازگشتند پيامبر (ص) به آنها فرمود :« آفرين به گروهي كه جهاد اصغر (كوچكتر) را انجام دادند ولي وظيفه «جهاد اكبر» بر عهده آنها باقي مانده است.» يكي از حاضران پرسيد :« اي رسول خدا ! جهاد اكبر چيست ؟ » پيامبر (ص) در پاسخ فرمود :« جهاد و مبارزه با هوسهاي نفساني .»
قال رسول الله (ص) إنَّ النَّبِي بَعَثَ سَرِيةً ،فَلَمّا رَجَعُوا قالَ : مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا الْجِهادَ اْلأَصْغَرَ وَ بَقِيَ عَلَيهِمُ الْجِهادُ الأَكبَرُ . فقيلَ : يا رسُولَ اللهِ مَا الْجِهادُ اْلأكبَرُ ؟ قالَ : جِهادُ النَّفََََََََََْسِِ . (وسائل الشيعه ج 11 ص122 )
4. « هر گاه در ميان امت من (مسلمانان ) بدعتها آشكار شد ، بر دانشمند لازم است كه علم خود را آشكار سازد ( و به افشاگري در مورد بدعتها بپردازد ) ، پس آن دانشمندي كه به اين دستور (فاش ساختن بدعتها ) عمل نكند ، لعنت خدا بر او باد .»
قال رسول الله (ص) اِذا ظَهَرَت الْبِدَعُ في اُمَّتي فَلْيظْهِِرِ الْعالِمُ عِلْمَهُ فَََمَنْ لَمْ يفْعَلْ فَعَلَيهِ لَعْنَةُ اللهِ . (اصول كافي ج1 ص54 )
5. « فقها (علماي فقيه) امين هاي پيامبران و رسولان هستند ، ( يعني نماينده امين و مورد اطمينان پيامبران مي باشند ) تا وقتي كه در امور دنيا وارد نشده اند ». يكي از حاضران پرسيد: « داخل شدن آنها در امور دنيا چگونه است ؟!» پيامبر (ص) در پاسخ فرمود: « داخل شدن آنها در دنيا به اين است كه از سلطان (حاكم طاقوت ) پيروي كنند ، وقتي كه آنها پيرو سلطان شدند ، در مورد (حفظ ) دين خود ، از عالمان بر حذر باشيد .
قال رسول الله (ص) أَلْفُقَهاءُ أُمَناءُ الرُّسُلِ ما لَمْ يدْخُلوا في الدُّنْيا ، قيلَ يا رَسُولَ اللهِ :وَ ما دُخُولُهُمْ فِي الدُّنْيا ؟ قالَ : اتّباعُ السُّلْطانِ فَإذا فَعَلُوا ذلِك فَاحْذَرُوهُمْ عَلي دينِكمْ .كنز الاعمال ، الحديث 28952 (اصول كافي ج1 ص46 )
6. « من در مورد امتم ، نه ترس و نگراني از ( گزند ) «مومن» دارم و نه ترس و نگراني از «مشرك» ، زيرا ايمان مومن ، او را از گزند به امت ، باز ميدارد ، و كفر مشرك ، موجب ذلت و سركوبي او خواهد شد ، ولي در مورد گزند «منافق» بر شما ، خائف و نگرانم ، منافقي كه چرب زبان ، و زبان باز است كه در زبان آنچه را كه به خوبي مي شناسيد مي گويد ، ولي در عمل ، آنچه را كه از آن متنفر هستيد ، انجام مي دهد .»
قال رسول الله (ص) اِنّي لا اَتَخَوَّفُ عَلي اُمَّتي مؤمِناً وَ لا مشْرِكاً فَامَّا الْمُؤْمِنُ فَيحجُزُهُ اِيمانُهُ وَاَمّا الْمُشْرِك فَيقْمَعُهُ كفْرُهُ ، وَ لكنْ اَتَخَوَّفُ عَلَيكمْ مُنافِقاً عَليمَ للّسانِ يقُولُ ما تَعْرِفُونَ وَ يعْمَلُ ماتُنكرُونَ . (بحار الانوار ج2 ص110)
7. «هنگاميكه روز قيامت فرا مي رسد ، منادي حق ندا مي كند : كجايند ستمگران ؟ كجايند ياران ستمگران ، و آنان كه ليقه در دوات ستمگران نهادند ، يا كيسه آنها را بستند ، (جوال آنها را با ريسمان بستند ) يا قلمي از آنها اصلاح نمودند ، پس همه آنها را با ستمگران ، يكجا محشور كنيد .»
قال رسول الله (ص) اِذا كانَ يوْمُ الْقِيامَةِ نادي مُنادٍ اَينَ الظَّلَمَةُ وَ اَعْوانُهُمْ ؟ مَنْ لاقَ لَهُمْ دَواةً ، اَوْ رَبَطَ لَهُمْ كيساً ، اَوْمَدَّ لَهُمْ مَدَّةَ فَلَمٍ ، فَاحْشُرُوهَُمْ مَعَهُمْ (بحار الانوار ج75 ص 372 )
8. « برتر از هر ارزشي ، ارزش ديگر هست ، تا وقتي كه شخصي در راه خدا كشته شود ، وقتي كه در راه خدا كشته شد ، ارزشي بالاتر از آن نيست .»
قال رسول الله (ص) فَوْقَ كلِّ بِرٍّبِرٌّ حَتّي يقْتَلَ الرَّجُلُ في سَبيلِ اللهِ فِاِذا قُتِلَ في سَبيلِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ فَلَيسَ فَوْقَهُ بِرٌّ (بحار الانوار ج100ص 10 )
9. «بدترين انسانها ، كسي است كه: آخرتش را به دنيايش بفروشد ، و بدتر از اين كسي كه: آخرتش را به دنياي ديگران بفروشد » .
قال رسول الله (ص) شَرُّ النّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْياهُ ، وَ شَرٌّ مِنْ ذلِك مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْيا غَيرِهِ . (بحار الانوار ج77 ص46 )
10. «كسي كه زمامداري را به چيزي كه موجب خشم خداوند است ، راضي و خشنود كند ، از دين خدا ، خارج شده است » .
قال رسول الله (ص) مَنْ اَرْضي سُلْطاناً بِما يسْخِطُ اللهَ خَرَجَ مِنْ دينِ اللهِ . (تحف العقول ص 57 )
