1. «كسى كه ذات پاك خدا را به مخلوقاتش تشبيه كند مشرك است و كسى كه نسبت ناروا به خدا دهد كه از آن نسبت نهى شده او كافر است»
قال علي بن موسی رضا (ع) مَنْ شَبَّهَ اللهَ بِخَلْقِهِ فَهُوَ مُشْرِكٌ وَ مَنْ نَسَبَ اِلَيْهِ ما نَهي عَنْهُ فَهُوَ كافِرٌ ( وسائل الشيعه ج18ص557)
2. «ايمان يك درجه از اسلام ، برتر است ، تقوا يك درجه از ايمان ، برتر است يقين يك درجه از ايمان برتر است و به فرزندان آدم (انسانها) خصلتى بهتر از "خصلت يقين" داده نشده است»
قال علي بن موسی رضا (ع) إِنَ اْلايمانَ أَفْضَلُ مِنَ اْلإِسْلامِ بِدَرَجَةِ وَ التَّقْوي أْفْضَلُ مِنَ الايمانِ بِدَرَجَةٍ وَ الْيَقينُ اَفْضَلُ مِنَ اْلايمانِ بِدَرَجَةٍ وَلَمّ يُعْطَ بَنُو آدَمَ أَفْضَلَ مِنَ الْيَقينِ . (بحار الانوار ج78ص338)
3. «ايمان داراى چهار ركن و پايه است:1- توكل به خدا.2- رضا و خشنودى به مقدرات الهى.3- تسليم در برابر فرمان خدا.4- واگذارى امور به خدا. »
قال علي بن موسی رضا (ع) اَلاْيمانُ اَرْبَعَةُ اَرْكانٍ: اَلتَوَكُّلُ عَلَي اللهِ وَ الْرِّضا بِقَضاءِ اللهِ وَ الّتَسلِيمُ لأَمْرُ اللهِ وَ الْتَّفْويضُ إِلي اللهِ . (بحار الانوار ج78ص338)
4. «ايمان يعنى : انجام واجبات و پرهيز از گناهان ايمان يعنى : شناخت قلبى اقرار به زبان و عمل به وسيله اعضاء و جوارح»
قال علي بن موسی رضا (ع) وَ اْلايمانُ اَداءُ الْفَرائِضِ وَاجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَاْلإيمانُ هُوَ مَعَرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَإقْرارٌ باللِّسانِ وَ عَمَلٌ بِاْلأرْكانِ . ( تحف العقول ص422)
5. «روزى حضرت رضا (ع) از قرآن ياد كرد و عظمت حجت و معجزات و فوق العادگى آن را در نظم بيان نموده و فرمود قرآن ريسمان استوار و رشته محكم ناگسستنى او و روش عالى و نمونه الهى است انسان را به سوى بهشت رهنمون مى شود و از آتش دوزخ نجات مى‌دهد طول زمان آن را كهنه نمى كند و تكرار آن در زبان ارزش آن را پايين نمى‌آورد چرا كه براى زمان مخصوصى غير از زمان ديگر قرار داده نشده است بكله قرآن به عنوان دليل و برهان براى هر انسانى قرار داده شده و هيچگونه باطلى نه از پيش رو و نه از پشت سر به سراغ قرآن نمى‌آيد چرا كه از سوى خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است »
قال علي بن موسی رضا (ع) ذَكَر الرِّضا (ع) يَوْمَاً الْقُرآنَ فَعَظَمُ الْحُجَةُ فيهِ وَ الآيَةَ الْمُعْجِزَةَ في نَظْمِهِ فَقالَ هُوَ حَبْلُ اللهِ الْمَتينُ وَ غُرْوَتُهُ الْوُثْقي و َطَريقَتُهُ الْمُثْلي الْمُؤَدِّي اِلَي الجَنَةِ وَ الْمُنْجِي مِنَ النّارِ لايخلق مِنْ اْلأزْمِنَةِ وَ لايَغثَ عَلي اْلأَلْسِنَةِ لاَنَهُ لَمْ يَجْعَلُ لِزَمانٍ دُونَ زَمانٍ بَلْ جُعِلَ دَليلَ الْبُرْهانِ وَ حُجَّةً عَلي كُلّ اِنْسانٍ لايَأْتِيِهِ اللباطِلُ مِنْ بِيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنزيلٌ مِنْ حَكيمٍ حَميدٍ. (بحار الانوار ج92ص14)
6. «ريّان مى‌گويد : به امام رضا (ع) عرض كردم درباره قرآن چه مى‌گويى؟ فرمود :قرآن كلام خداست از (مرز قانون) پا فراتر ننهى و راه هدايت را از غير قرآن نجوييد كه گمراه خواهيد شد»
قال علي بن موسی رضا (ع) قُلْتُ لِلرِضا عَلَيْهِ السَّلامُ :ما تَقُولُ في اْلقُرْآنِ ؟ فَقالَ كَلامُ اللهِ لا تَتَّجاوَزُوهُ وَ لاتَطْلُبُوا الْهُدي في غَيْرِهِ فَتَضِلُّوا (بحار الانوار ج92ص117)
7. «همانا امامت زمام و مهار دين و مايه نظام مسلمانان و سامان يافتن دنيا و عزت مؤمنان است همانا امامت ريشه بالنده اسلام و شاخه سر بلند آن است امام كامل كننده نماز ، زكات ، روزه ، حج و جهاد است و مايه وفور غنيمت و انفاقات و اجراى حدود و احكام و استحكام مرزها و سرحدات مى باشد»
قال علي بن موسی رضا (ع) اِنَ اْلاِمامَةَ زِمامُ الدّينِ وَ نِظامُ الْمُسْلِمينَ وَ صَلاحُ الْدُنْيا وَ عِزُّ الْمُؤْمِنِين اِنَّ اْلإمامَةَ اُسُّ اْلاِسْلامِ النّامِي وَ فَرْعُهُ السّامِي بِاْلاِمامِ تَمامُ الّصَّلاةِ وَ الزَّكوةِ وَ الصِّيامِ وَ الْحَجَّ وَ الْجَهادِ وَ تَوْفيرُ الْفَيءِ وَ الصَّدَقاتِ وَ اِمْضاءُ الّحُدودِ وَ اْلاَحْكامِ وَ مَنَعَ الثُّغُورِ و اْلأَطْرافِ. ( اصول الكافي ج1ص200)
8. «كارمند و كارگر طاغوتيان شدن و كمك به آنها و تلاش براى انجام نيازهاى آنها با كفر برابر است و نگاه به آنها از روى عمد از گناهان كبيره اى است كه موجب عذاب آتش دوزخ خواهد شد»
قال علي بن موسی رضا (ع) في اَعْمالِ الْسُلْطانِ اَلدُّخُولُ في اَعْمالِهِمْ وَ الْعَوْنُ لَهُمْ وَ السَّعْيُ في حَوائِجِهِمْ عَديلُ الْكُفْرِ وَ النَّظَرُ اِلَيْهِمْ عَلي الْعَمْدِ مِنَ الْكَبائِرِ الَّتي يُسْتَحَقُ بِهِ [بِهَا] النّارُ. (بحار الانوار ج75ص374)
9. «خداوند رحمت كند بنده اى را كه امر ما را احيا و زنده كند يكى از حاضران پرسيد: چگونه امر شما احيا و زنده مى شود فرمود علوم ما را بياموزد و به ديگران تعليم دهد»
قال علي بن موسی رضا (ع) رَحِمَ اللهُ عَبْداً أَحْيَا اَمْرِنا ( قُلْتُ ) : وَ كَيْفَ يُحْيي اَمْرَكُمْ ؟ قالَ : يَتَعَلَمُ عُلُومَنا وَ يُعَلِّمُها النّاسَ ( وسائل الشيعه ج18ص102)
10. «مومن تا سه خصلت نداشته باشد مومن حقيقى نيست كه عبارتند از:1- سنتى از پروردگارش.2- سنتى از پيغمبرش.3- سنتى از امامش اما سنت خدا سر پوشى است خداوند ( در قرآن در آيه 27 سوره جن در شأن خود ) مى فرمايد خدا به غيب آگاه است و كسى را بر غيب خود آگاه نكند جز رسولى را بپسندد ، اما سنت پيغمبرش مدارا و خوشرفتارى با مردم است زيرا خداوند پيامبرش را به خوشرفتارى با مردم دستور داده آنجا كه( درآيه 99سوره اعراف) مى فرمايد عفو و بخشش را پيشه خود ساز و به نيكى دستور بده و اما سنت امامش صبر كردن در زمان تنگدستى و پريشان حالى است»
قال علي بن موسی رضا (ع) لايَكُونُ الْمُوْمِنُ مُؤْمِناً حَتي يَكُونَ فِيهِ ثَلاثُ خِصالٍ : سُنَّةٌ مِنْ رَبِهِ وَ سُنَةٌ مِنْ نَبِيِهِ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِيِهِ فَأَمَّا السُّنَّةٌ مِنْ رَبِهِ فَكِتْمانُ سِرِهِ قالَ اللهُ عَزَوَجَلَ : «عالِمُ الْغِيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلي غَيْبِهِ اَحَداٌ اِلا مَنِ ارْتَضي مِنْ رَسُولٍ » وَ اَمَّا الْسُنَةُ مِنْ نَبِيِهِ فَمُداراةُ النّاسِ فَإنَّ اللهَ عَزَوَجَلَ أَمَرَ نَبِيِّهُ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِمُداراةِ الْناسِ فَقالَ :«خُذِ الْعَفّوَ وَ أَمْرَ بِالْعُرْفِ » وَ أَما السُّنَّةٌ مِنْ وَلِيِهِ فَالْصَبْرُ فِي الّبَأساءِ وَ الضَّراءِ . ( اصول الكافي ج2ص241)
