1. «آن كس كه به خدا اطمينان كند خداوند شادى را به او بنماياند (او را شاد كند) و آن كس كه به خدا توكل كند امور زندگى او را كفايت كند اطمينان به خدا دژى است كه جز مومن امين در آن جاى نمى گيرد توكل به خدا مايه نجات از هر گونه بدى و مايه حفظ از گزند هر گونه دشمن است دين مايه عزت است علم گنج است خاموشى نور است و درجه نهائى زهد و پارسايى پرهيز است هيچ چيزى مانند بدعتها موجب ويرانى دين نمى شود و هيچ چيز چون طمع انسانها را تباه نمى سازد اصلاح امور مردم به وسيله رهبر آنها است و با دعا كردن بلاها رفع مى گردد»
قال جواد الائمه (ع) مَنْ وَثِقَ بِالله ِ اَراهُ السُرُورَ وَ مَنْ تَوَكَل عَلَيْهِ كَفاهُ الاَمُورَ و الثِقَةِ بِالله ِ حِصْنٌ لايَتَحَصَّنُ فيهِ الاَّ مُوْمِن امِين وَ التَْوَْكُْلُ عَلَي اللِه نَجاهٌ مِنْ كُلِْ سُوء وَ حِرْزٌ مِنْ كُلْ عَدُوّ وَ الدَْينُ عِزٌْ وَ الْعِلْمُ كَنْزٌ وَالصَّمْتُ نُورٌ و غايَهُ الزُّهْدِ الْوَرَعُ وَ لا هَدْمَ لِلّدينِ مِثْلَ الْبِدَعِ وَ لااَفْسَدَ لِلرِّجالِ مِنَ الطَّمَعِ وَ بِالرّاعي تَصْلَحُ الرَّعِيَْةُ و بِالدُّعاءِ تُصْرَفُ الْبَلِيَّةُ (اعيان الشيعه طبع جديد ج2 ص35)
2. «كسى كه گنهكار زشتكارى را اميدوار كند (يا آرزوى او را برآورد) كوچكترين (و نزديكترين) مجازات او محروم بودن است»
قال جواد الائمه (ع) مَنْ امَّلَ فاجِراً كانَ ادْني عُقُوبَتِهِ الْحِرْمانُِ (احقاق الحق ج12ص 436)
3. «خداوند به بعضى از پيامبران چنين وحى كرد : اما زهد ( و دل كندن ) تو از دنيا موجب آسايشى است كه به آن شتافته اى و اما پيوستن تو به من ( و بريدنت از غير من ) موجب عزتى است كه به آن دست يافتى ( و اينها براى خودت بود ) ولى آيا براى من با دشمنم دشمنى كردى و با دوستم دوستى نمودى ؟»
قال جواد الائمه (ع) اَوْحَي اللهُ اِلي بَعْضِِ الانْبِياءِ : اَمّا زُهْدُكَ في الدُّنْيا فَتُعَجُلكَ الرّاحَة وَ اَمّا انْقِطاعُكَ اِلَيَّ فَيُعَزِّزُكَ بَي وَلكِن هَلْ عادَيْتَ لي عَدُوّاً وَ والَيْتَ لي وَلِيّاً ؟ (تحف العقول ص456)
4. «كسى كه در كارى حاضر باشد ولى نسبت به آن ناراضى باشد مانند كسى است كه از آن غايب است و هر كس در كارى غايب باشد ولى به آن خشنود باشد مانند كسى كه در آن كار حاضر است [بنابراين هر كس به عمل قومى راضى باشد گرچه در نزد آن قوم نباشد جزء آن قوم است و در كيفر و پاداش آن قوم شريك است]»
قال جواد الائمه (ع) مَنْ شَهِدَ اَمْراً فَكَرِهَهُ كانَ كََمْن عابَ عَنْهُ وَ مَنْ عابَ عَنْ امْرِ فَرَضِيَةُ كانَ كَمَنْْ شَهِدَهُ (تحف العقول ص456)
5. «اگر آدم جاهل و ناآگاه سكوت كند انسانها اختلاف نكنند»
قال جواد الائمه (ع) لَوْ سَكَتَ الْجاهِلُ مَا اخْتَلَفَ النّاسُ ( احقاق الحق ج12ص432)
6. «براى انسان همين اندازه خيانت كافى است كه (نماينده) امين خيانت كاران گردد»
قال جواد الائمه (ع) كَفي بِالْمَرْءِ خِيانَةً انْ يَكُونَ اميناً لِلْخَوَنَةِ (اعيان الشيعه ( الطبع الجديد) ج2ص36)
7. «هر كس به سخن گوينده اى گوش دهد او را پرستيده پس اگر گوينده از خدا دم زند آن كس خدا را پرستيده است و اگر گوينده از زبان شيطان سخن بگويد آن كس شيطان را پرستش نموده است»
قال جواد الائمه (ع) مَنْ اصْغي الي ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدُهُ فَانْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللهِ فَقَدْ عَبَدَ اللهَ وَ انْ كانَ النّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسانِ ابْليسَ فَقَدْ عَبَدَ ابْليسَ (تحف العقول ص456)
8. «عقب انداختن توبه «غرور» است طولانى نمودن عقب انداختن توبه «سرگرداني» است و امروز و فردا كردن با خدا هلاكت است و تكرار گناه ايمنى از مكر خدا است (با اينكه قرآن در آيه 99 سوره اعراف مى فرمايد : جز زيانكاران از مكر خدا ايمن نباشند.»
قال جواد الائمه (ع) تَاْخِيرُ التَّوْبَهِ اغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْويفِ حَيْرَةٌ وَ الْاِعْتِلالُ عَلَي اللهِ هَلَكَةُ وَ اَلِاصْرارُ عَلي الذَّنْبِ امْنٌ لِمَكْرِ اللهِ وَ لا يَاْمَنُ مَكْرَاللهِ الاَ الْقَوْمُ الخاسِرُونَ (تحف العقول ص456)
9. «نعمتهاى الهى بر هيچ كس عظيم و فراوان نگردد مگر با اينكه نيازهاى مردم به او بسيار مى گردد پس آن كسى كه ( با داشتن نعمتهاى فراوان ) در رفع نيازهاى مردم تحمل و مقاومت نداشته باشد نعمتهاى تحت اختيارش را در معرض نابودى قرار داده است .»
قال جواد الائمه (ع) ماعَظُمَتْ نِعَمُ اللِه عَلي اَحَدٍ الّا عَظُمَتْ الَيْهِ حَوائِجُ النّاسِ فَمَنْ لَمْ يَحْتَمِلْ تِلْكَ الْمَوونَةَ عَرَّضَ تِلْكَ النِّعْمَةَ لِلزَّوالِ ( احقاق الحق ج12ص428)
10. «چهار خصلت است كه انسان را بر عمل كردن يارى مى كند:1- سلامتى2- ثروت3- علم4- توفيق»
قال جواد الائمه (ع) اَرْبَعُ خِصالٍ تُعِينُ الْمَرْءَ عَلَي الْعَمَلِ : الصِّحُّةُ وَ الْغِني وَ الْعِلْمُ وَ التَّوْفيقُ ( احقاق الحق ج12ص436)
