1. «حمد و سپاس ، خداوندى را كه: هر آن كس سخن گويد سخنش را بشنود و اگر سكوت كند به آنچه در درونش هست آگاهى دارد و آن كس كه زندگى كند رزق او با خدا است و كسى كه از دنيا رفت بازگشت او به سوى خدا است . »
قال حسن بن علي(ع) اَلحُمًدلِله الذي من تَكَلمُ سمع كَلامُهُ و منْ سُكَتَ علٍمُ ما في نَفْسٍهٍ و منْ عاشَ فَعُلَيهٍ رزْقُهُ وَ مُنً ماتَ فاٍلَيهٍ مُعادُهُ… (بحار الانوار ج78ص112)
2. «اى پسرم با هيچ كس برادرى و همنيشينى نكن و طرح دوستى نريز مگر اينكه از رفت و آمدها (و خصوصيات اخلاقى ) او آگاه گردى و هنگامى كه دقيقاً بررسى كردى و معاشرت با او را پسنديدى با او بر اساس گذشت از لغزشها و برادرى در سختيها رفاقت كن.»
قال حسن بن علي(ع) يا بُنَيَّ لا تُواخِ اَحَداً حَتّي تَعْرِفَ مَوارِدَهُ وَ مَصادِرَهُ فِاِذَا اسْتَنْبَطْتَ الْخبْرَهَ وَ رَضيتَ الْعِشْرَهَ فَاخِهِ عَلي اقالَةِ الْعَثْرَهِ وَ الْموُاساةِ فيِ الْعُسْرَةِ (تحف العقول ص233)
3. «بيناترين چشم ها آن چشمى است كه در خير نفوذ كند (نيكيها را به خوبى بنگرد) و شنواترين گوشها گوشى است كه پند و اندرز را در خود جاى دهد و از آنها بهره مند شود سالم ترين دلها دلى است كه از آلودگى شك و شبهه پاك باشد. »
قال حسن بن علي(ع) اِنَّ اَبْصَرَ اْلاَبْصارِ ما نَفَذَ فيِ الْخَيْرِ مَذْهَبُهُ وَ اَسْمَعَ الاسْماعِ ما وَعَي التَْذْكيرَ وَ انتفَعَ بِهِ اَسْلَمُ القلوب مَا طَهُرَ مِنَ الشُّبُهاتِ (تحف العقول ص235)
4. «شخصى از آن حضرت پرسيد : ترس چيست؟ فرمود دليرى با دوست و عقب نشينى از دشمن. »
قال حسن بن علي(ع) قيلَ فَمَا الْجُبْنُ قالَ الْجُراةُ عَلَي الصَّديقِ وَ النُّكُولُ عَنِ الْعَدُوِّ (تحف العقول ص225)
5. «در مجازات خطاى خطا كار شتاب نكن و بين خطا و مجازات راه عذرى را قرار بده.»
قال حسن بن علي(ع) لا تُعاجِلِ الذَّنْبَ بِالعُقُوبَةِ وَ اجْعَلْ بَيْنَهُما لِلاْعْتِذارِ طَريقاً (بحار الانوار ج 78 ص113)
6. «همه سعادت دنيا را آخرت در پرتو نور عقل ، به دست مى‌آيد.»
قال حسن بن علي(ع) بالْعَقْلِ تُدْرَكُ الدّارانِ جَميعاً (بحار الانوار ج78ص111)
7. «هيچ فقر و بيچارگى مانند جهل و بيسوادى نيست. »
قال حسن بن علي(ع) لافَقْرَ مِثْلُ الْجَهْلِ (بحار الانوار ج78ص111)
8. «دانش خود را به ديگران بياموز و از علم ديگران براى خود بيندوز كه اگر چنين كنى علم خود را استوار نموده‌اى و چيزى را كه نمى‌دانستى ، دانسته‌‌اى. »
قال حسن بن علي(ع) عَلَّمِ النّاسَ علِْمَكَ وَ تَعَلَّمْ عِلْمَ غَيْرِكَ فَتَكُونَ قَدْ اَتْقَنْتَ عِلْمَكَ اوَعَلِمْتَ ما لَمْ تَعْلَمْ (بحار الانوار ج78ص111)
9. «شخصى از آن حضرت پرسيد : جوانمردى چيست ؟ فرمود : نگهدارى دين ، گرامى داشتن نفس ، نرمخوئى ، احسان دائم ، اداى حقوق (برادران ) و دوستى با مردم.»
قال حسن بن علي(ع) قيلَ فَما الْمُرُوُّةُ ؟ قالَ حَفْظُ الدّينِ و اِعْزازُ النَّفّْسِ وَ لينَُ الّْكَنَفِ و تَعُهُّدُ الصََّنيعَةِ وَ اَداءُ الْحُقُوقِ (بحار الانوار ج78ص102)
10. «ظالمى را نديدم كه مانند حسود به مظلوم شبيه تر باشد ( يعنى آدم حسود در عين آنكه ظالم است خودش بر اثر عواقب زيانبار حسد مظلوم واقع مى‌شود.»
قال حسن بن علي(ع) ما رَايْت ظاِلماً اَشَََْبََِه بِمَظْلُومٍ مِنْ حاسِدٍ (بحار الانوار ج78ص111)
