• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی

    معصوم سيزدهم – امام حسن عسكري (ع)

    يازدهمين كوكب درخشنده امامت ، در افق آسمان ولايت ، در مدينه ، طلوع كرد و در «سامراء» افول نمود. نامش «حسن» و كنيه اش «ابومحمد» و لقبهاي معروفش «زكي» و «عسكري» بود. پدرش حضرت «هادي» و مادرش «سوسن» نام داشت.
    22 ساله بود كه پدرش به شهادت رسيد و مدت امامتش پس از شهادت پدر ، 6 سال و عمر شريفش 28 سال بود كه در سال 260 هجري توسط «معتمد» خليفه عباسي به شهادت رسيد و در سامراء به خاك سپرده شد.
    تنها فرزندش امام مهدي موعود بود كه با ظهور خود ، جهان را پر از عدل و داد خواهد كرد.
    اسلام در دوره امام حسن عسكري (ع) بخاطر كنترل شديد ، نفوذ و گسترش خود را از دست داده بود و قدرتمندان به ويژه متوكل مي كوشيدند كه امام را از دسترس مردم ، دور نگهدارند
    و چون شنيده بودند كه امام دوازدهم از امام حسن به وجود خواهد آمد و او است كه از ديده ها پنهان خواهد بود و در آينده رهبري امت اسلامي را به عهده خواهد گرفت و حكومت جهاني واحد تشكيل خواهد داد ، بشدت مراقب حالات امام بودند
    ولي خداوند همانطور كه موسي را در دستگاه فرعون نگهداشت توانست رهبر آينده امت اسلام را هم ، پنهان از ديده ها به وجود آورد.
    امام حسن عسكري (ع) مردي با وقار و مفسري بي مانند ، براي قرآن بود و پيوسته بيش از صد نفر از دانشمندان معروف در مجلسش حضور داشتند.
    در مدت 16 سال كه حضرت در عراق اقامت داشت و از شام تا مدينه به ويژه در زير نفوذ او بود ، نفوذ علمي و معنوي امام ، آنقدر پيش رفت كه دربار «المعتز» خليفه عباسي را فراگرفت و همه دانشمنداني كه در دستگاه او بكار اشتغال داشتند شيفته امام گشته بودند
    وقتي امام سفري به ايران كرد و از «قم» و «ري» عبور نمود و به «لواسان» وارد شد شيفتگان مكتب اهل بيت ، اطرافش را گرفتند و برايش ابراز احساسات كردند.
    حضرت در «لواسان» براي مردم سخن گفت و دستور داد كه مسجد بسازند و آنجا را پايگاه خود قرار دهند اين دستور امام ، آنقدر اثر بخشيد كه در يك روز مشغول ساختمان 70 مسجد شدند.