• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی

    معصوم هشتم – امام جعفر صادق (ع)

    آفتاب وجود امام صادق (ع) از دامان مادرش «ام فروه» در 17 ربيع الاول سال 83 هجري در «مدينه» طلوع كرد و پدرش امام محمد باقر (ع) از تولد فرزند خويش ، خوشحال شد. مادرش فرزند زاده «محمد بن ابي بكر» است كه از ياران «علي (ع)» بود و پيوسته درباره اش مي فرمود: محمد فرزند روحي و اخلاقي من است .
    مادر «محمد بن ابي بكر» «اسماء بنت عميس» بود كه بانوئي پرهيزكار به شمار مي رفت و پيوسته خدمتگزاري حضرت زهرا را داشت و بر اين كار افتخار مي كرد.
    امام صادق (ع) درباره مادرش فرموده است: «مادرم از بانوان پرهيزكار و باايمان و نيكوكار بود».
    در موقع رحلت حضرت سجاد ، امام صادق 15 سال و در موقع شهادت پدرش 34 سال داشت.
    پس از شهادت امام حسين (ع) لرزشي در حكومت «بني اميه» به وجود آمد كه مردم را نسبت به آنان دشمن و بدبين ساخت و راه را براي حكومت «عباسيان» باز نمود. در فاصله بين اين دو قدرت ، راه براي گسترش افكار شيعه آماده گرديد و امام صادق (ع) توانست با نهضت علمي خود ، معارف اسلامي را بگونه اي گسترده سازد كه به تمام جهانيان برسد.
    همه مي دانيم كه رفتار انسانها آئينه ي اخلاق دروني آنها است و هر كس را مي توان از رفتار و برخوردهايش شناخت. كمتر كسي است كه آنچه را در درون دارد با رفتارش بيرون نريزد و آشكار نسازد هر چه در دل است مانند كليد برق فوراًَ چراغ خارج را ، روشن مي كند امام صادق (ع) مانند امامان ديگر ، سراسر زندگيش ، درسهاي روشني از اسلام راستين بود و خود ، نمونه اخلاق و رفتار اسلامي به شمار مي رفت ، در ميان مردم تمام قبايل بشر ، نمي توان يك پدر و يك پسر را يافت كه از نظر فكر و انديشه و اخلاق و رفتار از هر جهت مانند هم باشند ولي خاندان رسول الله و جانشينان آن حضرت ، همه در يك خط و بسوي يك هدف و با يك نظر و يك روش وظيفه آسماني خود را انجام مي دادند و هيچ گونه اختلافي در گفتار و كردار و اخلاقشان نمي توان ديد.
    در فضيلت و ارزش اخلاقي امام صادق ، همانقدر كافي است كه از ميان چهار هزار شاگرد وي ، حتي يك نفر از اخلاق و روشش ايرادي نگرفت و نقطه ضعفي برايش نيافت. در خوردن و استراحت ، و راه رفتن و سخن گفتن و برخورد كردن با ديگران و … سرمشق مسلمين بود. با يارانش همانطور معاشرت مي كرد كه با فرزندانش.
    زهد و پارسائي ميزان ارزش آدمي است از اين رو قرآن همه را مساوي مي داند جز كسانيكه به زيور تقوي آراسته گشته اند. امام صادق (ع) همانند جدش علي (ع) آنچنان پرهيزكار بود كه همه را به شگفتي انداخته بود.
    «مالك بن انس» مي گويد: «امام صادق همواره به ذكر خدا مشغول بود و از زاهدان بزرگ به شمار مي رفت».
    «عبدالاعلي» مي گويد: «روز گرمي از تابستان ، امام صادق را در راهي از راههاي «مدينه» ديدم كه به دنبال كاري مي رفت ، عرض كردم: فدايت شوم با آن ايماني كه بخدا و همبستگي كه با رسول خدا داري ، چرا در اين هواي سوزان تابستان ، خود را به زحمت انداخته اي؟ فرمود:‌ «براي كسب روزي آمده ام كار كنم ، تا از ديگران بي نياز باشم»