11. «مومن برادر مادرى و پدرى مومن است گرچه پدر مومن او را نزاده است آنكس كه برادر دينى اش را متهم كند ملعون است و آنكس كه به مومن نيرنگ زند ملعون است و آن كس كه به مومن نصحيت و خير خواهى نكند ملعون است و كسى كه غيبت مومن را بكند ملعون است.»
قال موسی کاظم (ع) وَ الْمُوْمِنُ اَخُوالْمُوْمِنُ لِأُمِهِ وَاَبيهِ وَإِنْ لَمْ يَلِدْهُ أَبُوهُ مَلْعُونٌ مِنَ اتَّهَمَ أَخاهُ مَلْعُونٌ مَنْ غَشَّ أَخاهُ مَلْعُونٌ مَنْ لَمْ يَنْصَحْ أَخاهُ مَلْعُونٌ مِنَ اغْتابَ أَخاهُ. (بحار الانوار ج78ص333)
12. «آن كس كه دو روزش ( از نظر معنوى ) مساوى باشد ملعون است و كسى كه دومين روزش بدتر از روز اولش است ملعون است و آنكس كه افزايش (معنوى) در خود نبيد در سرازيرى نقصان و كمبود است و كسى كه چنين باشد مردن براى او بهتر از زندگى است»
قال موسی کاظم (ع) مَنِ اسْتَوي يَوْماهُ فَهُوَ مَغْبُونٌ وَ َمْن كانَ آخِرُ يَوْمَيْهِ شَرَّهُما فَهُوَ مَلْعوُنٌ وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفِ الْزِيادَةَ فِي نَفْسِهِ فَهُوَ فِي نُقْصانٍ وَ مَنْ كانَ اِلي الْنَقْصانِ فَالْمَوْتَ خَيْرٌ لَهُ مِنَ الْحَياةِ. (بحار الانوار ج78ص327)
13. «آنكس كه نور فكرش با آرزوهاى طول و دراز تيره سازد و گفتار نغز و حكيمانه اش را با سخنان بيهوده نابود كند و پرتو عبرتش را با پيروى از هوس هاى نفسانى خاموش نمايد گويى هوسهاى نفسانى خود را در ويران كردن خانه عقلش كمك نموده است و كسى كه خانه عقلش را ويران كند دين و دنياى خود را تباه نموده است»
قال موسی کاظم (ع) مَنْ اَظْلَمَ نُورَ فِكْرَهُ بِطُولِ اَمَلِهِ وَ مَحا طَرائِفَ حِكْمَتِهِ بِفُضُولِ كَلامِهِ وَ أَطْفا نُورَ عِبْرَتِهِ بِشَهَواتِ نَفْسِهِ فَكَأَنَما اَعانَ هواهُ عَلي هَدْمِ عَقْلِهِ ومن هدَمَ عَقْلَهُ اَفْسَدَ دِينَهُ وَ دُنْياهُ . ( تحف العقول ص386)
14. «هر چه انسانها به گناهان تازه‌اى كه سابقه ندارد دست زنند خداوند آنها را دست خوش بلاهاى تازه اى كه آن را نمي‌شناختند خواهد كرد»
قال موسی کاظم (ع) كُلما اَحْدَثَ النّاسُ مِنَ الْذُنُوبِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعمَلَُونَ اَحْدَثَ اللهُ لَهُمْ مِنْ الْبَلاءِ ما لَمْ يَكُونُوا يَعُدّوُنَ . (بحار الانوار ج78ص322)
15. «اى هشام اگر در دست تو گردوئى باشد ولى مردم بگويند گوهر است به حال تو سودى نبخشد با اينكه خود دانى گردو است و اگر در دست تو گوهرى باشد ولى مردم بگويند گردو است به تو زيانى نرسد با اينكه تو خود دانى گوهر است» (بنابراين عوام زده و جو زده نباش)
قال موسی کاظم (ع) يا هِشامُ لَوْ كانَ فِي يَدِكَ جَوْزَةٌ وَ قالَ النّاسَ [فِي يَدِكَ ] لُوْلُوْةٌ ما كانَ يَنْفَعُكَ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ اَنَها جُوْزَةً وَ لَوْ كانَ فِي يَدِكَ لُوْلُوْةً وَ قالَ النّاسُ اَنَها جُوْزَةً ما ضَرَّكَ وَاَنْتَ تَعْلَمُ اَنَها لُوْلُوْةٌ. ( تحف العقول ص386)
16. «به تو خبر دهم كه همانا واجبترين حق برادر ديني‌ات بر تو آن است كه چيزى را موجب نفع دنيا و آخرت او است از او كتمان نكنى »
قال موسی کاظم (ع) اُخْبِرُكَ اَنَّ مِنْ اَوْجَبِ حَقِّ اَخِيكِ اَنْ لا تَكْتُمَهُ شَيْئاً يَنْفَعُهُ لِأَمْرَ دُنْياهُ وَ لِأَمْرِ اخِرَتِهِ . (بحار الانوار ج78ص329)
17. «از تكبر بگريز و بدان كه هر كس به اندازه دانه‌اى ناچيزى تكبر در قلبش باشد وارد بهشت نمى‌شود»
قال موسی کاظم (ع) اِياك وَ الْكِبْرَ فَاِنَهُ لايَدْخُلُ الْجَنَةِ مَنْ كانَ فِي قَلْبِهِ مِثْقالُ حَبَّةٍ مِنْ كِبْرٍ ... ( تحف العقول ص396)
18. «اى هشام هر چيزى نشانه‌اى دارد و نشانه خردمند انديشيدن است و نشانه انديشيدن خاموشى است»
قال موسی کاظم (ع) يا هِشامُ لِكُلِ شَيءٍ دَليلٌ وَ دَليلُ الْعاقِلِ الْتَفَكُّرُ وَ دَليلُ الْتَفَكُرِ الْصِّمْتُ . ( تحف العقول ص386)
19. «اى هشام حضرت عيسى (ع) به ياران نزديكش فرمود: همانا گناهان كوچك و ريز از نيرنگهاى ابليس است كه آنها را در نظر شما كوچك وانمود ميكند و كم كم انباشته مى‌شود و بسيار مى‌گردند و شما را در چنبره خود در مى آورند»
قال موسی کاظم (ع) يا هِشامَ اِنَ الْمَسِيحَ عَلَيْهِ الْسَلامُ قالَ لِلْحَوارِيّين: ... وَ اِنَّ صِغارَ الْذُنوبَ وَ مُحَقَّراتِها مِنْ مَكائِدِ اِبْليسَ يُحَقَّرُها لَكُمْ وَيُصَغَرُها فِي اَعْيُنُكُمْ فَتجتمِعُ وَ تكثُرُ فَتَحْيِطُ بِكُمُ. ( تحف العقول ص392)
20. «خداوند بهشت را حرام كرده است بر هر دشنام دهنده بد زبان و كم حيائى كه باكى از آنچه گويد و از آنچه درباره او گويند ندارد»
قال موسی کاظم (ع) اِنَّ اللهَ حَرَمَ الْجَنَةَ عَلي كُلَّ فاحِشٍ بَذِيًّ قَليلِ الْحَياءِ لايُبالّيَ ماقالَ وَ لا ماقيلَ فيهِ. ( تحف العقول ص394)
